Kliknij tutaj, aby edytować.

Oto dzieło monumentalne, które jednocześnie nie traci kameralności i naturalności; utwór wyrafinowany formalnie, będący zarazem bliską, liryczną opowieścią. To 'Zielnik polski', który śmiałym twórczym gestem sięga do wielkich tutejszych tradycji - muzyki klasycznej i współczesnej, jazzowej, jakoś też do muzyki wiejskiej. Dzieło podpisane jest przede wszystkim przez Joannę Słowińską, wybitną wokalistkę, która ma tu świetną szansę na zaprezentowanie niebagatelnych umiejętności głosowych i interpretacyjnych. Za kompozycje odpowiada Stanisław Słowiński, jego też kwartet towarzyszy wokalistce, a poza nim także Sinfonietta Cracovia. Rzecz nagrana została na żywo, podczas koncertu w Europejskim Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego w Lusławicach. Nie da się o Zielniku opowiadać bez zwrócenia uwagi na jego literacką warstwę. Nadaje ona dziełu spójność, ale też dodaje artystycznych walorów. Autorem tekstów jest Jan Słowiński, a Zielnik w jego twórczej wizji to opowieść o świecie śladem świąt, obyczajów, ludowych tradycji. Muzyka zaś płynie od nostalgicznej ballady, przez jazzujące furie, po uniesienia bliskie twórczości sakralnej. Polecam!
[ Tomasz Janas / kultura.poznan.pl ]


Czytam te teksty i słucham, pachnie sierpniem wrotycz, 'Via dolorosa' tak w sedno i taka potrzebna 'Polarna'...
[ Ada Bystrzycka ]


Joanna ma udivila svojou neuveriteľnou produktivitou a novými hudobnými projektmi, ktorým sa venuje. V tom jej je obrovskou podporou manžel Jan Słoviński, ktorý je tiež hudobník a autor textov. Práve jeho typ slovnej poetiky nazývam „samozrejmá“. Verše plynú tak prirodzene, že je vám čudné, že ste ich nevymysleli vy. No a tvorivý tandem dopĺňa syn oboch umelcov Stanislav. Ten sa vyprofiloval ako samostatná kreatívna osobnosť. Stanislav Słovińsnki je autorom hudby, hudobníkom aj lídrom vlastného hudobného zoskupenia.
"Zielnik polsky" – po našom "Poľský herbár"; jeho autori tým zrejme naznačujú, že tak, ako v herbári nachádzame rastliny rôznych farieb, tvarov, chutí a vlastností, tak je to aj s ich hudbou. Nachádzame tu vplyvy ľudovej hudby, folku, klasickej hudby, džezu, počujem v nej sonórnosť poľskej skladateľskej tradície Pendereczkého, Goreckého – ale celkovo možno povedať, že takáto hudba je v podstate žánrovo nezaraditeľná, a to je dobre. Musí takto spĺňať len tie kritériá, ktoré si sama stanoví a nemusí napĺňať podmienky žánra, do ktorého by ju niekto násilím vtesnal.
Rodina Słovińskich vie ako na to. Ich kreatívna energia sa sústredí do koncertovania a objavovania nových hudobných sfér. A čo si budeme hovoriť, v tomto žánri to nemajú ľahké, lebo rozhodne nejde o hudbu komerčného razenia ako produkciu rádiových hitov. O to viac im slúži ku cti, že sa vedia obklopiť šikovnými ľuďmi, nestrácať vnútornú motiváciu a venovať sa hudbe naplno. Dokážu produkovať kvalitnú hudbu, navyše vizuálne atraktívnu na koncertoch i v podobe CD-čok, ktoré vizuálne pripravila Žofia Słovińska a je výtvarne veľmi dobre zvládnuté. Také, ktoré človek má chuť mať vo svojej fonotéke a nielen stiahnuté v podobe mp3-jok niekde na disku.
[ Alžbeta Lukáčová / hudobná dramaturgička a publicistka ]